Natvilten; sjaal

...... en daar is ie dan, geheel droog met een speciale knoop ge-nat-vilt
lekker warm voor de vroege/late plaspauze van de mannen.
passend bij mijn winterjas.

Voor het eerst natvilten

Het liet me maar niet los..... ik moet en zal ook gaan natvilten. Henny heeft ons al ingeschreven voor een workshop, maar dat is pas eind april.... mooiiiiiiiiii nie !!!

Noppenfolie, zeep, rasp, wol.... en gaan......

Eerst een laagje -beige wol- dan wat kleurtjes draperen, omkeren en nogmaals kleurtjes draperen... zeep er over raspen, water toevoegen, kneden..... en het resultaat mag er zijn... zodra het droog is maak ik um af en fotografeer ik het rond mijn nek. Voor degene die het niet herkende, het wordt een sjaal.... nog heel even afmaken.... en de winter mag weer komen.

Mijn zomer-buiten-schommel Plaid

Waarom ik zoveel blauw nodig heb.....

Ik ben al een tijdje bezig met projekt: PLAID.

Mij eigen AKITA-plaid. voor de zomersedagen over mijn schommel.

Het kleed is 2-persoons, dus heel veel akita's kunnen erop.Voorlopig ben ik wel even zoet, met prikken.

Genoten.....

Ik heb zo enorm genoten, Henny en ik zijn afgelopen zaterdag -28 mrt- naar de TEXTIEL-PLUS beurs geweest.
Pieter zou op Dami en Kino passen, met hulp van Cees en wij meiden reden naar de beurs.

Wat een creatieve mensen zijn er toch in Nederland, we hebben dingen gezien... de ogen vielen uit je kassen.
Uiteraard, heb ik het geld ff flink laten rollen. Ik kom tenslotte nooit ergens en nu kon ik en voelen en meteen besluiten of dit is wat ik wilde.

Kijk, dit is mijn buit !!!
Als je denkt, mijn hemel hoeveel blauw kan ze inkopen ????



Voor diegene zal ik in mijn volgende blog vertellen waarom zo veel verschillende kleuren blauw...

Bowentherapie (4)

Het is weer woensdag, dus BOWEN-dag. Gisteren had ik mijn besluit genomen. Eén keer in de maand (ofzo.....) ga ik nog maar, want eigenlijk zie ik mijn geld wegvloeien maar de reakties zijn nu niet bepaald positief, voorlopig ben ik eigenlijk alleen maar aan het mopperen.
Na het 'hoe is het je afgelopen week vergaan' gesprek, vertelde ik dat ik eigenlijk niet meer elke week wilde gaan komen want dat ik, behalve een licht gevoel in mijn hoofd (verlichting?) ik lichamelijk er geen snars op vooruit ben gegaan de afgelopen maand. Tevens biechtte ik op, dat ik het me ook niet echt kan veroorloven. -ik voelde de tranen al weer ergens bij mijn strottehoofd zitten- Vanuit het niets veerde de therapeute op "weet je wat we doen, je bent voortaan mijn proefpersoon, mijn vriendinnen zijn dat van tijd tot tijd, maar niet enthousiast, jij komt iedere week en 1 keer per maand kom je voor jezelf en betaal je. Ondertussen oefen ik die dingen op jou die alleen maar geschikt zijn voor jouw lichaam en zo vangen we elkaar een beetje op."
Het enige wat mij nog restte was tranen...iemand die gelooft me te kunnen helpen, die overtuigd is dat het véél langzamer gaat dan we hoopten, maar wel progressie ziet.
Ondanks alle regen en wind, kan mijn dag niet meer stuk, bij de supermarkt een groot pak advocaat ijs gehaald en dat heb ik heerlijk ongegeneerd weg zitten werken.

Heerlijk, iemand die in me gelooft.

wat is het weer koud

Ik was zo aan het genieten van het lekkere weer, we liepen weer langer -leukere gebieden- , we rommelden lekker in de tuin, tuincentra bezoeken, de mensen deden weer vriendelijk tegen elkaar...
Nu is het weer bereh koud.
Moet je zien, hoe mijn 2 tuttels erbij liggen. Dagenlang heb ik ze niet gezien en nu zijn ze niet van de radiator af te slaan. Maar wees eerlijk, geef ze eens ongelijk ????

tuintje opleuken

Ik ben zo'n echte ouwuh vodduhjood, ik loop namelijk graag op vuilnismannen-dag, de straten af naar leuke hebbehdingetjes.
Vaak slaag ik prima; zo heb ik een oude houten huishoudtrap en een schattig oude houten stoel. Echt spulletjes om je tuin -goedkoop- op te leuken.

Vorig jaar, bij het overlijden van een buurtgenoot, stond er een schattig houtentafeltje bij het grofvuil. Al 3x was ik er langs gelopen, vlak voor het slapen gaan, ben ik toch maar terug gelopen, overtuigd dat wanneer ik het aan mij voorbij zou laten gaan, ik onnoemelijk veel spijt van zou krijgen....

Nu een jaar later en een weekje de zon, heb ik een fris kleurtje blauw bij de doe-het-zelver gekocht..
...en kijk eens hoe OPGELEUKT mijn tafeltje is.....

Opluchting

We kunnen feest vieren, want vannacht om half 2 heeft Piet -de eigenaar van Poekie- Valentino, weer terug gevonden.
Uiteraard heeft Poekstra nu huisarrest en wordt er een afspraak bij de dierenarts gemaakt.

Wat een opluchting

*blijkbaar is hij al weer ontsnapt.... foto's om 18.45 genomen*

Van slag...

Het is niet eens mijn kat, maar wel degelijk 'mijn' tuinkat.. Poekie.

Hij is vermist sinds maandagavond, toen liep hij buiten ons tuinblok... en zonder hulp -voordeur open doen- kom je er als kat niet meer in.

Poekie is net geen 1 jaar en wild enthousisat, een echte HAPPY CAT. Hij maakt alle buurt katten dol, want ophouden met uitdagen wil hij niet. Het is dan ook niet gek, dat hij altijd ergens een krabbel heeft zitten, want de ouwuh lui zijn um van tijd tot tijd enorm zat.

Maar nu is het rustig, TE rustig, zou ik willen zeggen. ik wil Poekstra gewoon NU terug...

De mannen en ik, zijn net een blokje POEKIE, POEKIE, POEKIE wezen roepen. Helaas zonder resultaat.

Gek het is niet mijn 'manneke' maar ik mis um verschrikkelijk.....

...lente in mijn tuin

Leuk hoe mensen weer opknappen van een beetje zon, wilde vreemde mensen raken met dit weer aan de praat. Je krijgt spontaan zin in het leven.

... en in plantjes.. veel fleurige plantjes voor in de tuin

Gauw een tuincentrum opzoeken en potten vullen........

op verzoek....

.... Nou ja, dat is niet helemaal waar, ik bood het min of meer aan.

Voor mijn bowentherapeute, ga ik een bruine ketting maken. Bij het weggaan, moest ze me even vertellen dat ik er zo leuk gekleed bij liep, vooral mijn ketting.
Een groene ketting die ik een tijdgeleden zelf gemaakt had. Aangezien haar huis 'leegegehaald' is, waarbij haar juwelen ook een onderdeel waren, leek het haar wel leuk om iets bruins weer terug te krijgen.... nee, nee.. ze betaalt er voor...
Ik ben niet zo van het betalerige, waarmee ik bedoel, ik betaal wel -ik haat schulden- maar laat me niet makkelijk betalen. Doe dit soort dingen liever uit mezelf, voor het leuke..

Dus ben ik weer begonnen met leuke kralen bij elkaar te zoeken, rijgen.. en straks kan ik beginnen met de ketting te maken.

De therapie zelf ging gisteren als vertrouwd, ik lag welliswaar om 9 uur voor dood op bed en op dit moment trekt er een gemeen snerpende pijn door mijn schouderbladen, toch heb ik besloten om verder te gaan met het Bowen. Tenslotte heb ik nog steeds geen pijn in mijn voeten en slaap dus zonder pijnstillers..... ik wil het op zijn minst nog de kans geven.

Bowentherapie (3)

Nieuwe behandeling, ik ben afwisselend blij/tevreden en zielig/ziek. Geen idee wat ik moet vinden, voornamelijk houd ik mezelf op de been met te denken; er is reaktie !
Ik wil alleen zo graag dat ik dat bruisende gevoel van vorgie week weer kan beleven.



Ondertussen prik ik maar door.. ik heb inmiddels een stapel NIETAF werkjes. Geen zin om me bezig te houden met veel denkwerk of een hogere moeilijkheidsgraad.. dus ik maak allerlei basis modellen, voel me compleet gelukkig met het prikken opzich en ooit komt het wel af....


hier zie je de dikke dame -die nog niet geheel dik is-
2 fantasie figuren.
een eend -ik zoek nu alleen nog hele goedkope kunstwimpers-
Als laatste aan begonnen een vlinder.

Bowentherapie (2)

Daar ging ik weer..... iets onzeker over wat er dit keer zou komen.
Dat was achteraf geheel niet nodig, want nadat ik 2 uur onder behandeling geweest was -incl. bij praten van vorig bezoek- was mijn middagslaap overbodig. Uit gewoonte was ik natuurlijk wel in bed beland, maar na ruim een uur met mijn ogen open en wat heen en weer gedraai, besloot ik dat het belachelijk was om in bed te blijven. Pas om half 10 's avonds werd ik vertrouwd "ziekig".
De volgende ochtend wist ik niet wat me overkwam: ik bruisde van de energie, was gewoon baldadig.
De hele dag genoten... okay, wel middagslaapje van 2 uurtjes. Maar ik voelde me herboren, fantastisch.

Tot ik vanmorgen wakker werd; raar gevoel, vreemd soort hoofdpijn. Nou, die bleef tot 12 uur toen was het niet meer te harden, om 1 uur lag ik op bed, mediterend om niet te gaan overgeven van de hoofdpijn -migraine?-

Inmiddels maar weer een pijnstiller genomen en is alles weer redelijk draagbaar.... maar van energiek, bruisend en fantastisch is weinig over........

Niet thuis

Zelden of nooit ga ik zonder mijn mannen op stap, maar sinds ik dus aan 'Bowen' doe, ben ik eens in de week 2 uurtjes weg....
Ik ken mijn pappenheimers, dus haal alle kussens voor vertrek van de bank, leg 2 kleden over de bank heen.... zeg BLIJFFFF en taai af.

En zo vind ik ze wanneer ik weer thuis kom

Als de baas van huis is.......

Afmaken....

Het hele faalangst 'gedoe' heeft gezorgd, dat ik diverse NIETAF poppetjes heb... want het moeilijkst wat ik vind, is 2 gelijkende benen of armen maken.

Is het ene te dik, dan wordt de ander te lang...

gekkkk word ik er van... maar het vilten op zich is enig om te doen.. dus de nare karweitjes moeten gewoon wachten tot ik iets af wil maken.

en als ik 2 armen/poten al moeilijk vind gelijk te maken, wat denk je van 8 of 10 poten voor deze rups.

Faalangst

Van tijd tot tijd kom ik mijn faalangst weer tegen. Door de loop van jaren weet ik keurig die valkuil te omzeilen, maar soms 'ploep' stap ik er in. Net als dit keer.

Als reaktie op mijn naaldvilten vraagt een goede kennis.... "Ohw, wil je ook zo'n konijn voor mij maken in het paars" Je begrijpt, zo trots als een pauw zeg ik volmondig "tuurlijk !"

...... en dan begint het... slaat het toe...

Ik prik wat, ik vorm wat, ik rommel wat..... maar met geen mogelijkheid lijkt het op een konijn. De paniek slaat toe.

Ik bespaar jullie de rest van mijn brokken angst... eind conclussie:

Ik mail betreffende kennis, dat het voor mij een onmogelijke handeling is en dat ik best iets voor haar wil vilten, maar niet iets specifieks op verzoek.

Wat is het uit eindelijk geworden.......

Het moment nadat ik gemaild had, viel alle blokkeringen van me af, waardoor het prikken weer geweldig ging.

Zo is een hobby leuk.... het mag toch geen verplichting worden.

Het leuke van een hobby

Je bent niet alleen leuk bezig je dag te vullen, het vervult je leven met een andere kijk. Je ziet andere dingen en ook komen er andere mensen op je pad. Door het wolvilten heb ik bijvoorbeeld van de week soep gegeten bij een buurvrouw, waar ik daarvoor nooit verder kwam dan goededag .

De antroposofische winkel bij ons in de buurt, loop ik plat. Dan weer wol halen, dan eens naalden. Maar veel zien, doet ook veel kopen -zie me blozen- Zo kwam ik afgelopen vrijdag met een pracht van een boek thuis.

'Animal felt using the felt needle van Birgitte Krag Hansen' Wat een geweldig boek, duidelijke foto's, stapje voor stapje, en goede uitleg. Je ziet wel, ik ben gaat prikken heen.... wat ik noem de proeflapjes.

Een ander leuk ding aan een hobby is, dat vrienden spontaan kadootjes voor je weten..

en niet alleen weten, maar ze ook kopen. Vandaag wist Henny me te verrassen met een 3naalden houder en een tasje vol met kleurtjes wol.

Ik ben dus weer volop bezig met prikken.