Translate

maandag 23 november 2009

Mooie dag voor de dood

Eindelijk het is zo ver, de dag der dagen..... de weg van geen terugkeer.
Ik denk dat het goed is, mooi is en geen dag te vroeg

Rond half 4 zal mijn overbuurvrouw euthanasie krijgen.
Ze is er helemaal klaar voor. Nagels mooi gelakt, d'r hoofd weer geheel kaal, mooie kleren aan, iedereen is nog langs geweest, gekust en herinneringen opgehaald

Het gaat je goed meissss, ik zal je missen, maar ik ben zo verschrikkelijk blij voor je dat dit strijden voorbij is.......

Ja het is een mooie regenachtige dag voor de dood !




23 november 2009 om 16.30 is zij 'heen' gegaan.
Eindelijk rust Terry, geen pijn meer... ik zal je schater lach missen !

zondag 15 november 2009

is het een draak ???


Het begon allemaal toen het HEMA-foldertje binnen kwam. Enthousiast werd ik van de muis met langepoten.



Al snel had ik een lijfje, een kop en verschrikkelijk lange armen en benen. Tot ik via Flickr een geweldige naaldvilter (ster?) tegen kwam... wat een fantasievolle 'beesten' .
kijk zelf maar: http://www.flickr.com/photos/tanglewoodthicket/ en zo begon mijn muis meer en meer op iets totaal anders te lijken.



Ik noem hem, mijn draak.....
Hij is nog lang niet af, maar ik wilde het toch even met jullie delen.

maandag 9 november 2009

Sportieve prestaties

Zo als ik al eerder in mijn blog heb aangegeven, een zomermens ben ik niet. Nu dat de wintertijd weer ingegaan is, 's avonds de kaarsjes aan gaan en de kachel lekker loopt te snorren zit ik weer te 'pikken' .
Ik mocht, als straf, niet aan iets nieuws beginnen, maar eerst afmaken waar ik ooit aanbegonnen was. Dat was een knal gele eend. Echter de inspiratie ontbrak me
Van de week de eend ergens opgedoken en willekeurig begonnen. Het is zo geweldig dat je door al het geprik, je van een eend, een zwemster kunt maken.
Haar zwemband heeft ze om, verdrinken kan ze niet.
Nu nog hopen dat mijn fysiotherapeute er blij mee is, want ik wilde zo iets sportiefs aan een sportieve vrouw geven.
16 nov.: vandaag de zwemster aan mijn therapeute gegeven, ze vond het enig ! *zit hier te blozen*

donderdag 5 november 2009

wachten op de dood

Mijn overbuurvrouw -48 jaar- ligt te wachten op haar dood. Het klinkt misschien een beetje cru, maar ik kan er niks anders van maken.
Ruim 2 jaar geleden ging ze voor een maagband naar België om haar strijd tegen obesitas binnen de perken te houden. Daar is ze opengemaakt en meteen weer dicht gemaakt. Met spoed kwam ze bij een oncoloog hier in Haarlem.
De eerste chemokuur vloog ze fluitend doorheen en voor dat we het wisten waren haar tumormarkers zo laag dat ze "vrij" verklaard werd. Een jaar later was het in alle hevigheid weer terug.
Het laatste half jaar is ze af en toe thuis geweest, maar vaker lag ze in het ziekenhuis, nu 1,5 maand is ze thuis, opgegeven.

Het is inmiddels zo erg dat ze eigenlijk niet alleen thuis durft te zijn en zo zat ik gisteren met mn boekje, breiwerk en de mannen op haar bank.
Ze ligt er te liggen, ze valt steeds weg -als in suffen/slapen-
Ik voelde me er nietig en blijf piekeren over wat het leven nu te bieden heeft, waar dit alles goed voor kan zijn.
Wanneer een hond (kat) oud wordt en van alles gaat mankeren laten we het zonder slag of stoot inslapen, onder het motto; we willen niet dat ze een onwaardig bestaan leiden (of is het dan opeens lijden ?)
Is dit waardig voor een mens ?

Al jaren geleden heeft ze een euthenasie verklaring getekend en de huisarts is al vorige week op de hoogte gebracht van haar situatie
Maar voorlopig doen we wachten.... wachten op haar dood.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...