terug in een dip...?

ik zie het even niet meer zitten.... vraag me 'wat doe jij op een dag?' en ik kan je alleen nog antwoorden 'slapen'
Op het moment weet ik 17 uur weg te slapen. Ik word al wakker met de gedachte; NEEEEEEEEEEEEE, laat me nog héél even liggen.

ik zie het even niet meer zitten, de zon straalt, mijn tuintje ziet er tiptop uit, ik heb zelfs voor 10€ een lekkere tuinstoel weten te scoren. Ik heb 2 heerlijke mannen die me adorerend aankijken en braaf doen wat er van ze verwacht wordt... maar ik wil eigenlijk alleen nog héél even slapen...

welterusten......

NVLE Venster

In het patiëntenblad VENSTER van de NVLE werd een oproep gedaan om te vertellen over je hobby. De oproep trok me aan en al gauw had ik mijn verhaal gedaan.

in het Venster van juni 2009 is mijn artikel geplaatst.

Meestal ben ik niet zo openhartig, maar omdat dit toch mensen betreft die ook worstelen met een chronische ziekte leek het mij gepast om zo open mogelijk te zijn.

Nu maar hopen dat het me niet op gaat breken.

Bezoekje aan de Rheumatoloog

Zo waren er al weer 4 maanden om en was het weer tijd voor de rheumatoloog. Het is voor mij meestal een boekhoudkundig bezoekje... plussen en minnen... hoe waren de afgelopen vier maanden en hoe wil ik de komende vier maanden het anders doen.

Bovenaan de lijst minnen: te veel pijn, te moe

Bovenaan de lijst plussen: meer energie, minder pijn



Onder de streep: massage door een therapeut.... ja.. echt !!! ik heb het op papier.. officieel

Maak me gekkkkkkk, ik fantaseer al van die lekkere man, die mij zachtjes bekneed.......

ps: laat me nog even in die waan.......

midweekje Drenthe

En dan was het opeens weer tijd voor een midweekje weg, dit keer hadden we een privé-huisje in Norg. De bedoeling is andere natuur zien, de mannen eens flink laten raggen door andere velden. Helaas, de dag voor vertrek, liep Dami in iets scherps, waardoor hij een dusdanige snee in zijn voetzool had dat hij slecht kon lopen. Tuurlijk zijn we stukjes wezen wandelen, maar het echte werk, waar we ons zo op hadden verheugd ging redelijk de mist in.

Tevens wilde Henny en ik ons storten op het natvilten. Ook dat liep niet geheel zo als we dat voor ogen hadden. De dag na aankomst regende het en de andere 2 dagen kon je de vocht ook uit de lucht grijpen.

Kortom.. hele lekkere week zonder al dingen gedaan te hebben waar voor we gingen.

Inmiddels 2 weken thuis, maar ik ben nog steeds aan het opladen, voor het goede zou ik niet op vakantie moeten, maar ik kan zo enorm genieten van de "andere"wereld, dit moet ik dan maar voor lief nemen.

Met de Bowen-therapie ben ik gestopt. Te veel verwachtingen mijnerzijds, waardoor de teleurstellingen te hoog waren. Ik zou zo graag beter willen zijn en elke upper vertaalde ik als blijvend, elke downer ervaarde ik als bodemloos. Uit eindelijk kies ik dan maar weer voor mezelf. Geen Bowen meer, weer een fase verder in het aanvaarden van de aftakeling.....