Chronisch ziek zijn.

Wat is erger dan chronisch ziek zijn ??

Ongevraagd geconfronteerd worden met je ziek zijn !

Wanneer gebeurt dat? 
bijvoorbeeld wanneer je verwacht dat je hulp die dag komt en je alvast je bed afhaalt, de was in de wasmachine stopt om dan in de huiskamer de telefoon te horen gaan –wie wil mij nou om 8.25 aan de telefoon hebben ?-  Als je dan opneemt hoor je dat je hulp die dag niet kan komen omdat ze niet zo lekker is.

Of als je weken van te voren je verheugd op een leuk dagje uit. Onbewust ben je er mee bezig, het moment dat het je afgenomen wordt komt de klap hard aan.

Een hele skala aan emoties gaan door je heen;, van boos, teleurgesteld tot kinderlijk huilen.

Maar hoe ga je er mee om ?

Het bed is een drama, want na het bed opmaken ben ik ziek… inmiddels weet ik dat ik het echt in stapjes moet doen. Molton, rusten; onderlaken, rusten. Stof afnemen, rusten…. de honden uitlaten, rusten; dekbedovertrek, rusten, stofzuigen…………… en dan erin !!! de voldoening is dan wel: je ligt in een schoon bed.... maar dan heb je als je wakker wordt nog wel die was te doen.

Met het afzeggen van een leuk uitje is het moeilijker. Kan je er alleen heen, wil je er alleen heen. Autorijden durf ik allang niet meer, mijn concentratie is dusdanig slecht dat als ik eenmaal aankom waar ik moet zijn ik zo moe ben om te kunnen genieten van de bezigheid. Openbaarvervoer neemt vaak zo lang in beslag dat ik het niet kan combineren met mijn honden. Dan heb ik het nog niet eens over dat ook een openbaarvervoertochtje een dusdanige vermoeidheid met zich mee brengt dat ik bij voorbaat al opzie tegen het genieten wat dan nog moet gaan komen.

Eindconclusie: het leven moet geen tegenslagen kennen als je chronisch ziek bent ;-)